Η συνεχής αύξηση του πληθυσμού απαιτεί μεγέθυνση της παραγωγής γεωργικών προϊόντων, η οποία διακινδυνεύεται από πολλές προκλήσεις όπως η μεταβολή του κλίματος, η έλλειψη εργατικού δυναμικού και το κόστος απόδοσης της παραγωγικότητας. Τα τελευταία χρόνια, η χρήση Τεχνολογιών Ευφυούς Γεωργίας (ΤΕΓ) αυξάνει ταχέως και δείχνει να αποτελεί αξιόπιστη λύση για τις ανωτέρω προκλήσεις. Οι ΤΕΓ περιλαμβάνουν συστήματα διαχείρισης γεωργικών πληροφοριών (FMIS), συστήματα γεωργίας ακριβείας (ΓΑ), γεωργικούς αυτοματισμούς και ρομποτικές εφαρμογές που (α) αυξάνουν την απόδοση, (β) βελτιώνουν την ποιότητα των προϊόντων, (γ) κάνουν ορθολογική και αποτελεσματική τη χρήση των εισροών, (δ) μειώνουν την κατανάλωση ενέργειας και (ε) προστατεύουν τους εδαφοϋδατικούς πόρους.
Ενώ οι ΤΕΓ που αφορούν τα FMIS, τις μεθόδους ΓΑ και τους αυτοματισμούς έχουν αναπτυχτεί εμπορικά, μόνο λίγες περιπτώσεις ρομποτικών συστημάτων βρίσκονται σε εμπορικό επίπεδο. Παρόλα αυτά, η ρομποτική παρουσιάζει μεγάλη εξέλιξη, αφού αυτόνομα μη επανδρωμένα εναέρια (UAV) και επίγεια (UGV) οχήματα ενσωματώνουν προοδευτικά τεχνολογικό εξοπλισμό με σκοπό την παρακολούθηση καλλιεργειών και την εφαρμογή γεωργικών πρακτικών. Η χρήση τους μπορεί να αυξήσει την παραγωγικότητα, την κερδοφορία, την ασφάλεια της εργασίας και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Όμως, ακόμα και τα εμπορικά διαθέσιμα UAV και UGV για γεωργική χρήση λειτουργούν ως μεμονωμένες λύσεις και όχι ως ένα συνδυασμένο σύστημα που τα δύο μέσα αλληλοβοηθούνται.